Józef JANOWSKI

Urodził się 10 października 1928 r. w Warszawie. Zmarł 14 sierpnia 2018 r. Studiował archeologię na Uniwersytecie Warszawskim (dyplom w 1954 roku). W 1974 r. ukończył Podyplomowe Studium Muzeologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studia archeologiczne kontynuował prowadząc badania wykopaliskowe w centralnej i południowo-wschodniej Polsce, których rezultatem była rozprawa ma temat „Rola przełęczy zachodniokarpackich w późnym okresie przedrzymskim i okresie rzymskim”, na podstawie której w 1985 r. otrzymał w Instytucie Historii Kultury Materialnej PAN w Warszawie stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie archeologii Polski. Pracę zawodową rozpoczął jeszcze w okresie studiów jako referent w Głównym Urzędzie Konserwatorskim. W l. 1952-53 był radcą w Departamencie Ochrony i Konserwacji Zabytków Ministerstwa Kultury i Sztuki, a następnie inspektorem-rzeczoznawcą zabytków archeologicznych. Od 1954 r. związał się z muzealnictwem pracując kolejno: w Państwowym Muzeum Archeologicznym w Warszawie, Muzeum Okręgowym w Rzeszowie, w Muzeum Okręgowym w Krośnie (od 1957 r. ) w charakterze kustosza i kierownika placówki. Funkcję tę pełnił do lipca 1977 r. W l. 1981-1990 był zatrudniony w Biurze Badań i Dokumentacji Zabytków w Krośnie, a następnie do 1993 r. to jest do przejścia na emeryturę w Oddziale Wojewódzkim Państwowej Służby Ochrony Zabytków w Krośnie. Opublikował 230 prac i artykułów naukowych na temat archeologii. Jako poeta zadebiutował w 1959 r. wierszem „111 szyb w Bóbrce” (Nowiny Rzeszowskie nr 257). Miał w swoim dorobku 8 książek poetyckich i wiele wierszy drukowanych w almanachach, prasie literackiej i codziennej. Był współzałożycielem i prezesem Stowarzyszenia Literackiego Nauczycieli w Krośnie (od 1988 r.) oraz redaktorem Literackiej Biblioteki Krośnieńskiej. Opiniował do druku 15 tomików wierszy, w tym 5 tomików z poezją gimnazjalistów. Był członkiem warszawskiego oddziału Związku Literatów Polskich.