Janina Kiper, krośnianka, z zawodu architekt (obecnie na emeryturze). Ukończyła Wydział Architektury na Politechnice Wrocławskiej. Fotografuje od 1991 r., szczególnie krajobrazy, architekturę i spotkania rodzinne, wykonuje też portrety. W 1993 r. brała udział w „5 Biennale Architektury i Plastyki w Krośnie”, otrzymała nagrodę za projekt „Rozbudowa Muzeum Okręgowego w Krośnie” (projekt został zrealizowany w 1994 r.). W 1995 r. uczestniczyła w II Międzynarodowej Konferencji pt. „Gospodarka Przestrzenna Gmin”, prezentowała pracę „Koncepcja zagospodarowania terenu i architektura budynków w Krośnie przy ul. Lenarta”. W 2009 r. brała udział w Międzynarodowych Konfrontacjach Fotograficznych „Tylko jedno zdjęcie” (konkurs organizowany przez Miejski Ośrodek Kultury w Jarosławiu). W 2010 r. uczestniczyła w „Międzynarodowym plenerze malarskim w Krempnej”. W l. 2009-2011 brała udział w warsztatach w Otwartej Pracowni RCKP w Krośnie. W 2013 r. uczestniczyła w „2 Karpackim Biennale Sztuki”, gdzie prezentowała obraz olejny. W 2014 r. i w 2015 r. swoje fotografie pokazywała w czasie Krośnieńskiego Święta Fotografii organizowanego przez Kuźnię Światła.
 |  |  |  |  |  |  |  |
 |  |  |  |  |  |  |  |
 |  |  |  |  |  |  |  |
 |  |  |  |  |  |  |  |
 |  |  |  |  |  |  |  |
 |  |  |  |  |  |
Anna Zimka urodziła się i mieszka w Krośnie. Ukończyła Akademię Muzyczną we Wrocławiu na Wydziale Dyrygentury, Kompozycji i Teorii Muzyki, w zakresie teorii muzyki. Obecnie jest nauczycielką w Zespole Szkół Muzycznych w Krośnie oraz w Społecznej Szkole Muzycznej w Krośnie, gdzie prowadzi zajęcia z muzycznych przedmiotów teoretycznych. W wolnym czasie fotografuje, głównie przyrodę. Dwukrotnie prezentowała swoje zdjęcia podczas Krośnieńskiego Święta Fotografii organizowanego przez Kuźnię Światła.
Piękno „zobrazowane” w fotografiach Janiny Kiper i Anny Zimki Określenie, czym jest i od czego zależy estetyczna właściwość bytu, utożsamiana w starożytnej Grecji z doskonałością, zaprzątało uwagę nie tylko filozofów i artystów, historyków i krytyków sztuki. Przez wieki za najtrafniejszy uznawano pogląd, ¿e piękno wynika z zachowania proporcji i odpowiedniego układu oraz harmonii kształtów i barw. Piękno, jako wartość obiektywna, przeciwstawiane było innym wartościom estetycznym. W XIX wieku teoria zakładająca, że piękno leży w proporcjach i zgodności części, przestała obowiązywać. Współcześnie piękno postrzegane jest jako subiektywne, zależne od gustów i upodobań, a jego wzory, swoiste dla różnych kręgów kulturowych, nie są stałe.
Janina Kiper i Anna Zimka, prezentujące obecnie w Saloniku Artystycznym KBP prawie sto fotografii, odnajdują piękno w przyrodzie. Wyjąwszy monochromatyczne portrety i zdjęcia z uroczystości rodzinnych autorstwa J. Kiper, tematem pozostałych, barwnych, jest krajobraz lub jego starannie wybrane fragmenty, zwierzęta i kwiaty. Prezentowane fotografie zadziwiają bogactwem barw i ich zestawień. To rezultat umiejętnego korzystania z różnych warunków oświetlenia: „złotych godzin”, ostrego œwiatła filtrowanego przez korony drzew lub zmiękczanego przez mgłę, wprowadzający do fotografii efekty niemal malarskie. Podkreśla je dodatkowo starannie przemyślana kompozycja kadru, już to z drzewem przewieszonym nad ścieżką malowniczym łukiem, już to z poduchą mchu odcinającą się soczystą zielenią od szarego pnia i rudawej ściółki. Fotografowanie „pod światło” natomiast przynosi zaskakujące efekty i uruchamia wyobraźnię. Słońce, wschodzące nad górą Synaj, wybarwia szaroróżowy kolor granitu poszarpanego łańcucha wzgórz, a postacie pielgrzymów zamienia w czarne sylwetki i pochłania je powoli, zamykając w jednym obrazie całe stulecia pielgrzymowania na świętą górę Horeb. Z każdą z prezentowanych fotografii wiąże się jakaś opowieść, wspomnienie, anegdota. Bo ukazane na nich piękno jest jednocześnie kształtem tego, co samo przez się jest godne wyboru, ale i zasłoną wewnętrznych motywacji tego wyboru. Stanisław Wójtowicz
