Aleksandra Ciepielowska-Tabisz, urodzona i zamieszkała w Sanoku. Przygodę z malarstwem rozpoczęła kilka lat temu, po zakończeniu pracy zawodowej. O malowaniu marzyła od dawna, ale rodzina i obowiązki zawodowe były priorytetowe. Dopiero po przejściu na emeryturę, mogła spełnić swoje marzenia i rozwijać pasję. Pierwsze kroki stawiała, biorąc udział w zajęciach malarstwa organizowanych przez BWA Galerię Sanocką. Następnie została członkiem Klubu Plastyka w Osiedlowym Domu Kultury „Puchatek”, do którego należy do dziś.
Maluje głównie w technice olejnej. Ulubionymi tematami są pejzaże i kwiaty. Inspirują ją rodzime krajobrazy oraz motywy z podróży i plenerów zagranicznych. Od jakiegoś czasu wzbogaciła swój warsztat o technikę pasteli, akwareli oraz malarstwa akrylowego.
Aleksandra Ciepielowska-Tabisz jest twórczą i aktywną uczestniczką plenerów krajowych i międzynarodowych, członkiem Stowarzyszenia Bieszczadzka Grupa Twórców Kultury w Zagórzu.
Bierze udział w konkursach malarskich organizowanych przez RCKP w Krośnie, WDK w Rzeszowie; wielokrotnie nagradzana i wyróżniana.
W swoim dorobku ma kilkanaście wystaw indywidualnych oraz kilkadziesiąt wystaw zbiorowych krajowych i zagranicznych, m.in. na Słowacji, w Rumunii i na Węgrzech. Jej prace znajdują się w zbiorach prywatnych w Polsce i za jej granicami.
Harmonia kontrastów
Malarstwo Aleksandry Ciepielowskiej-Tabisz
Utalentowana, samodzielna, szybko pokonuje warsztatowe problemy, otwarta na naukę i konfrontację - tak najczęściej wypowiadają się o Aleksandrze Ciepielowskiej-Tabisz jej przyjaciele. Do tych opinii do-dałbym jeszcze jedną: wyjątkowo łatwo adaptuje do swoich zamysłów twórczych rozwiązania zaobserwowane u innych artystów. W kilku prezentowanych na wystawie obrazach odnajdziemy wpływy jej mentorów.
Ale „akademickość” i konwencje malarskie nie wytrzymują próby z żywą osobowością i twórczym temperamentem - raz za razem ustępują miejsca oryginalnym pomysłom i upodobaniom. W obrazach o wypracowanej w charakterystyczny sposób powierzchni dominują intensywne, nasycone barwy, układające się w rzeczywistość wyobrażoną ujętą w starannie przemyślane kompozycje.
Malarstwo Aleksandry Ciepielowskiej-Tabisz przyciąga i intryguje wszechstronnym stosowaniem zasady kontrastu.
Odnajdziemy ją w odważnych zestawieniach dopełniających się barw w nastrojowych pejzażach i cyklu kwiatowym, w którym łodyżki kwiatów przypominają ślady, jakie zostawia kropla spływająca po zaparowanym szkle. W takim ornamencie ostro rysują się kwiatowe główki z ich intensywną kolorystyką.
W zimowych krajobrazach, z paletą pełną licznych odcieni zgaszonych błękitów, szarości bezgwiezdnych nocy, rozproszone na połaciach kopnego śniegu, pozostają w zdecydowanej opozycji do okien ludzkich siedzib z jaśniejącymi oknami. Obrazy jakby wyjęte z marzeń o ciepłym, dobrym domu.
Na zasadzie kontrastu opiera się także kształtowanie powłoki malarskiej. Jest ona najczęściej wielowarstwowa, a każda z warstw ma swoją własną charakterystykę: od starannie wygładzonych przez utworzone energicznymi pociągnięciami pędzla, bez zdejmowania „nadmiaru” farby, po delikatne muśnięcia widoczne tylko na wypukłościach.
Te cechy malarstwa odnajdują się i uzupełniają w zjawiskowo zawieszonej w pejzażu biało-złotej panoramie miasta, o którym Aleksandra Ciepielowska-Tabisz mówi: kochany Sanok.
Któż może dziś przewidzieć, w jakim kierunku rozwinie się twórczość Aleksandry Ciepielowskiej-Tabisz? Czy będzie to malarstwo monochromatyczne, którego zapowiedź można odczytać w szaro-błękitnej kolorystyce zimowych krajobrazów? Może artystka podejmie eksperymenty formalne? Może wreszcie zwróci się w kierunku malarstwa nastrojowego, które na obecnej wystawie reprezentują klimatyczne bukiety kwiatów, emanujące ciepłem i optymizmem? Niezależnie od odpowiedzi, nie tylko miłośnicy jej obrazów będą z niecierpliwością oczekiwać na kolejne prezentacje tak dynamicznie rozwijającej się twórczości.
S. Wójtowicz
 |  |  |  |  |  |  |  |
 |  |  |  |  |  |  |  |
 |  |  |  |  |  |  |  |
 |  |  |  |  |
