Małgorzata Wojnar, ur. w Krośnie w 1956 r. Z wykształcenia i zamiłowania historyk. Pracowała z dziećmi i młodzieżą jako nauczyciel historii. Pracę zawodową traktowała jako pasję, a kontakt z wychowankami przynosił jej wiele satysfakcji. W 2007 r. rozpoczęła naukę rysunku i malarstwa w Otwartej Pracowni przy Regionalnym Centrum Kultur Pogranicza w Krośnie, pod kierunkiem artysty plastyka Niny Rostkowskiej. Tworzy głównie w technice akrylowej. Maluje architekturę sakralną, drewniane budownictwo ludowe, pejzaż i portret. Ostatnio częściej sięga po pejzaż, w którym odsłania i podkreśla wyjątkowe miejsca Podkarpacia. Nowy obraz jest dla niej dużym wyzwaniem, nie tylko warsztatowo, ale również emocjonalnie. Uczestniczy w międzynarodowych plenerach malarskich i ważnych wydarzeniach kulturalnych Krosna. W 2011 i 2013 r. wyróżniona została podczas Wojewódzkiej Wystawy Malarstwa Nieprofesjonalnego w Rzeszowie. Wystawa w Saloniku Artystycznym KBP w Krośnie jest jej trzecią wystawą indywidualną. Z malarstwa czerpie ogromną radość, a Otwartą Pracownię traktuje jako miejsce spełnionych marzeń.
Mottem wystawy są słowa:
Nic nie dzieje się bez przyczyny.
W każdym z nas jest cząstka całości, trzeba ją tylko odkryć i szlifować.
Spośród wielu dróg wybrać i podążać własną. Malarstwo Małgorzaty Wojnar
Dwadzieścia dziewięć obrazów i dwie plansze rysunków to najnowsze prace Małgorzaty Wojnar. Podobieństwo tematyki i stylu pozwala łączyć je w grupy, nazywane przez autorkę „rodzinami”.
Charakteryzują się one oryginalnym sposobem ujęcia i trudno byłoby wskazać w malarstwie dawnym czy współczesnym jego mniej lub bardziej dosłowne odpowiedniki. Zresztą, sama autorka jako źródła inspiracji wymienia raczej współczesną fotografię niż dzieła ulubionych malarzy, m.in. Wojciecha Weissa.
Traktowanie tematu jest zróżnicowane: od wybrzmiałych ech dywizjonizmu, rozwiniętego przez neoimpresjonistów w puentylizm po charakterystyczne dla akwareli płynne przejścia między barwami, od niemal realistycznych przedstawień osadzonych w krajobrazie elementów architektury po daleko idącą geometryzację obłych form, coraz mniej obecnych w naturalnym środowisku człowieka XXI wieku, pełnym linii i kątów prostych.
Nie bez powodu techniką stosowaną przez Małgorzatę Wojnar jest akryl. Technika akrylowa alternatywna do malarstwa olejnego i akwareli, umożliwia pełne mieszanie kolorów i dokonywanie retuszy. Nie daje wprawdzie swobody w nadawaniu obrazom faktury, jednak można za jej pomocą uzyskiwać wrażenie przenikania się barw i efekty przestrzenne.
Zastosowanie farb akrylowych stwarza więc wiele możliwości do eksperymentowania, a tego w swojej twórczości Małgorzata Wojnar nie unika. Wypowiadając się z uznaniem i wdzięcznością o Ninie Rostkowskiej, swojej nauczycielce „malarstwa” w Otwartej Pracowni RCKP, doskonale rozumie, że mistrz może wskazać drogę, ale przebyć musi ją sama. Jest również pierwszym odbiorcą własnego dzieła i musi decydować, kiedy jest ono skończone.
Niezależnie od stylu, technik i warsztatu, obrazy Małgorzaty Wojnar odkrywają urodę miejsc szczególnych: magurski krajobraz z opuszczoną kapliczką, zrujnowane wiatraki dźwigające rozety nieruchomych skrzydeł, wspinające się na pagórki Jaśliska czy urokliwe Saint Ursonne. Wydaje się, że jedynymi gośćmi są tam wiatr lub wierna para gołębi…
Stanisław Wójtowicz
 |  |  |  |  |  |  |  |
 |  |  |  |  |  |  |  |
 |  |  |  |  |  |  |  |
 |  |  |  |  |  |  |  |
 |
